RutuRang...

 नुकताच #Netflix वर "#हबड्डी" नावाचा एक अतिशय निरागस "#मराठी चित्रपट" बघितला, आता "Netflix" आणि निरागस...concept घशात अडकते ना,पण तरीही निरागस हाच शब्द योग्य आहे या चित्रपटासाठी. एका 10 ते 12 वर्षाच्या,"speaking disabilities"असलेल्या मुलाची,"मन्या"ची गोष्ट यात खूपच समर्पक पणे चितारण्यात आली आहे.आई बापाविना पोरका असलेला हा लहानगा,आपल्या बोलक्या बाहुल्यांचे खेळ दाखवणाऱ्या काका बरोबर माळरानावरील एका "एकाकी"झोपडीत रहात असतो.गावकऱ्यांच्या मेहरबानीवर मोठा होत असलेल्या या मन्या कडे मात्र "#Life Skills"चा दुर्मिळ खजिना असतो.बिघडलेली कोणतीही वस्तू लीलया दुरुस्त करणारा हा मन्या स्पष्ट बोलता येत नसल्याने दिवसभर "मिटल्या तोंडानेच"गावभर फिरत असतो. आपण बोलण्यासाठी तोंड उघडल्यावर अडखळत निघणाऱ्या शब्दांमुळे गावातील लोकं, शाळेतील मुलं आपल्याला हसतात,खिल्ली उडवतात हे बघून मन्या स्वतःला अजूनच मिटून घेतो.आणि हीच केविलवाणी भीती मनात घेऊन तो आपल्याला चित्रपटात भेटत राहतो. एक दिवस शाळेत एका कबड्डी शिक्षकाचा प्रवेश होतो.मुलांना कब

 वेळ सायंकाळी 6 किंवा 6.30 ची.ठिकाण,एका उच्चवर्गीय परिसरातील एक "सुपरशॉपी". खण्यापिण्या पासून सौन्दर्य प्रसाधनांपर्यंत असंख्य वस्तूंनी अक्षरशः लडबडलेले ते दुकान,सधन आणि सुखवस्तू ग्राहकांनी देखील तेवढेच गजबजलेले होते."ऑफिस" मधून घरी जाता जाता रोजच्या गरजेच्या आणि काही सहज "दिसल्या म्हणून घेतल्या"अशा वस्तूंच्या खरेदीसाठी प्रत्येकाची लगबग चालू होती. तर अशा संध्याकाळी रोजचा भाजीपाला घेऊन,जाता जाता घरातील एक दोन वस्तू घेण्यासाठी मी देखील त्या गर्दीचाच एक भाग झाले होते.सासूबाई आत दुकानात गेल्यामुळे भाजीच्या अवजड पिशव्या सांभाळत मी बाहेरच उभी राहिले, गर्दीत असूनही काहीशी अलिप्तपणे. इतक्यात कुठूनतरी काहीश्या घाईघाई मध्ये "तो" अवतरला,त्या गर्दीशी पूर्णपणे "Mismatch" असलेला....काळपट रंगाची ढगळ पॅन्ट आणि कधी काळी पांढरा असलेला पण आता रंग ओळखण्याच्या पलीकडे गेलेला शर्ट घातलेला "तो",कदाचित "कामावरून" परतत असावा.सवयीचे असल्याप्रमाणे तो दुकानाच्या पायरीवर जाऊन उभा राहिला."सुपरशॉपी"असल्यामुळे दूध,दही,चीझ इत्यादी वस्तूंनी श